Έλαβον......

Τα φηφαλάκια μετρήθηκαν οι σταυροί αναρτήθηκαν . Κάποιοι-ες πανηγυρίζουν διότι εξελέγησαν. Άλλοι πάλι είναι κατηφείς ,λόγω της μη απαιτούμενης σταυροδοσίας. Φυσικό κι επόμενο. Τινές  θα έχουν περισσότερους σταυρούς από τους υπόλοιπους. Έστω κι ένα σταυρουδάκι, αρκεί να κάνει τη διαφορά.

Για ποιους όμως λόγους οι συμπολίτες μας προτίμησαν τους μέν και τους αλλους  δεν…… Τι ήταν αυτό που οδήγησε το χέρι να σταυρώσει  ;

Υπάρχουν σοβαροί λόγοι (και θα προσπαθήσω να τους εξηγήσω) οίτινες ώθησαν τη σταυροδοσία απ εδώ κι όχι απ εκεί.

Ρετουσαρίστηκες σωστά στα διαφημιστικά φυλλάδια;  Έβαλες λευκαντικό στην οδοντοστοιχία σου;  Το ντρες κοντ!!! Ήταν στις επιταγές των διεθνών οίκων; Η κόμμωσις περιείχε την σωστή αναλογία χρωμάτων;  Τα ημιμόνιμα λαμπύριζαν στο φως των άστρων;  Ήσουν ατσαλάκωτος-η; Πόσα μέριτο χρησιμοποίησες για τις τσακίσεις των ρούχων;  Αν όλα αυτά τα έπραξες ορθώς τότε έκανες ένα βήμα!!

Πόσες κάρτες-φυλλάδια μοίρασες; Πόσες δημόσιες υπηρεσίες επισκέφτηκες; Στη λαϊκή πόσα φρούτα γεύτηκες; Μετείχες σε γευστικές απολαύσεις με τσιπουροκατανύξεις; Κέρασες; Πόσα χέρια έσφιξες; (όχι χαλαρά αλλά να πονάνε τα δάχτυλα μετά). Πόσες φορές έπλυνες τα χέρια σου μετά από χαιρετούρες;  Το δεύτερο βήμα μαζί σου….

Πόσα χειροφιλήματα ιερωμένων και δη μεγαλόσχημων έπραξες;  Πόσες εικόνες κουβάλησες και σε πόσα πανηγύρια μετείχες; Πόσα κεριά άναψες ώστε η φλόγα τους να φτάσει στο μάτια του ύψιστου για την άνωθεν βοήθεια;  Ένα σημαντικό βήμα τούτο!!

Εξέθεσες εαυτόν στα ΜΜΕ;  Μίλησες σε κάμερες;  Σε γράψανε στον τύπο; Βγήκες φωτό με την οικογένεια σου, τα παιδιά σου και μάλιστα αν είναι ανήλικα έχουν μεγάλη χάρη, τους παππούδες, τον μπατζανάκη, την  τη θεια απ το Σικάγο;   Η οικογένεια παίζει μέγα ρόλο στην απόφαση των πολιτών. Κι αν έχεις και μεγάλο σόι ουουουουουουου!.... Σώθηκες!

Πόσα μηνύματα ή τηλέφωνα πήρες;  Στο φεις το ίνστα και τα λοιπά αναρτήθηκες χορηγούμενος, ώστε ανοίγοντας να σε βλέπουν άπαντες  σε ολάκερη την υφήλιο;

Μίλησες ακόμη και σε αυτούς που δε χωνεύεις; Χαμογέλασες και σε όσους  δεν θες να δεις στα μάτια σου;  Έδωσες γην και ύδωρ στην σκέψη σου;  Κακοποίησες το είναι σου;  Κατάργησες την ελευθερία σου;  Αν έκανες κι αυτά τότε δίκαιος ο σταυρομισθός σου!

Τώρα που εξελέγης  γρύλισες σα τον Ταρζάν στη ζούγκλα, χτυπώντας το στήθος σου και βγάζοντας τη γλώσσα  στην τσίτα; Κι εσύ που δεν εξελέγης μήπως ξέχασες να πεις για όλους αυτούς που σου ταξαν σταυρούς και σου δωσαν  την ανοιχτή παλάμη τους, πόσο γελοίο,  σάπιο, στραβό, αηδιαστικό, είναι το σύστημα, που  πήγες να υπηρετήσεις κι αν το υπηρετούσες  ψηφισμένος θα ήταν άριστο; 

Συγχαρητήρια σε όλους κι όλες σας. Αγωνιστήκατε  με όποιο τρόπο θεωρήσατε προσφορότερο . άλλοι εκλεχτήκατε, άλλοι όχι….. σας χειροκροτώ όμως για ένα και μόνο λόγο….. Εκτεθήκατε!! Δεν είναι εύκολο!! Είναι πολύ δύσκολο να δείξεις στους άλλους τι είσαι μα πιότερο τι δεν είσαι!

 Πάντως προσωπικά σας ψήφισα όλους-ες!!!

ΥΓ: Έπρεπε να πάμε σε Β γύρο για να γλιτώναμε δυο μέρες σχολειά…σνιφ!

Ο άθεος κι εγώ

 Διάβαζα πριν λίγες μέρες τις σκέψεις του π. Ανδρέα Κονάνου για ένα άθεο: «Κι εκεί που πάω να τρομάξω απ’ τη δήλωση της «αθεΐας» σου, σε γνωρίζω λίγο καλύτερα και με συγκινεί πολύ η ανθρωπιά σου. Η γνησιότητά σου. Που μιλάς αληθινά, χωρίς να κολακεύεις ή να γλύφεις. Τα μάτια σου μου θυμίζουν πώς θα ‘πρεπε να ‘ναι τα δικά μου, που λέω ότι δήθεν βλέπω το Χριστό. Η σκέψη σου, καθαρή σε πολλά, χωρίς υπεκφυγές, καχυποψίες, πονηριά. Η τσέπη σου άδεια. Η καρδιά σου, ευαίσθητη. Είδα κι έναν άλλο «άθεο» που κρατούσε συντροφιά σ’ ένα παιδάκι με λευχαιμία στο νοσοκομείο ένα βράδυ. Δεν το ΄χω κάνει ποτέ κάτι τέτοιο. Πόσο διαφέρουμε,  τελικά.  Εγώ λέω ότι πιστεύω. Εσύ λες ότι δεν πιστεύεις. Μα πράττεις την αγάπη. Εγώ κυρίως μιλάω γι’ αυτή,  και παίζω πετυχημένα το θέατρο  του καλού χριστιανού  και παπά».

Αυτές οι σκέψεις-λόγια του παπά με κούνησαν και τώρα θέλω να μιλήσω στον «άθεο» και τον εαυτό μου. Γιατί βάζω τα εισαγωγικά; Μα γιατί απλά ο άθεος είναι συνειδητοποιημένος και σταθερός, ενώ εγώ ο πιστός ταλαίπωρος, εικονικά εκκλησιαζόμενος, κρίνων μα ποτέ δεχόμενος την κρίση, γευόμενος το λιβάνι σα να νιώθω μια αρωματική μαστούρα μα ουδέποτε την ουσία. Κουβαλώντας τον επιτάφιο για το «καλό», βοηθώντας από την άλλη  το «κακό». Σταυροκοπιέμαι για να με βοηθήσει ο Θεός,  όμως δε με απασχολεί κανένας πλησίον. Φαινόμενο υποκριτικής τέχνης, σα πολιτικό αγρίμι, προσπαθώντας να εκμεταλλευτώ την πίστη για τον εαυτούλη μου, τα ανήκοντα σε μένα, τα υλικά μου, να έχω εγώ, άντε και να δίνω κάνα ψιχουλάκι σε παρατρεχάμενο του δρόμου που μου τείνει το χέρι.

Πόσες φορές δεν εμβόλισα ανθρώπινη ύπαρξη είτε στην πράξη, είτε στη σκέψη που μου ζήτησε βοήθεια, μιλώντας άσχημα, τονίζοντας πως με κοροϊδεύει. Εγώ ο ζηλωτής της πίστης, ο λευίτης, ο γνωρίζων την θεολογική και πατερική σοφία απ έξω και ανακατωτά.

Πόσες στιγμές δεν έστριψα στη γωνιά ή πέρασα στο απέναντι πεζοδρόμιο με μεγάλες δρασκελιές, γιατί συναντούσα ανήμπορους, σκεπτόμενος όμως πως ψεύδονται και είναι λωποδύτες. Εγώ ο αγνός, άσπιλος και άμωμος.

Είμαι ο άθεος της πίστης μου, πιστός στην αθεΐα μου. Η πίστη μου είναι μειράκιο. Η κατάντια μου μπροστά στην ικανότητα του «δηλωμένου άθεου» σκοτάδι χωρίς τέλος.

Αυτός συντροφεύει  άρρωστους. Συζητά με ψυχικά ανήμπορα παιδιά που τα οδήγησα εγώ ο πιστός στην ανημποριά, προσπαθώντας να τα δείξει το φως της ζωής. Το κάνει γιατί το αγαπά. Αλήθεια αυτή τη ρημαδοαγάπη πως καταφέρνει ο άθεος και την έχει, ενώ απορρίπτει Χριστό και δαίμονες. Εγώ που τρέχω πίσω από το Χριστό  τις προσφερόμενες δεήσεις και λιτανείες, θαμπωμένος από τελετουργικά και χρυσοποίκιλτα λογύδρια, δε έχω πιάσει ούτε μια τελίτσα της ουσίας του αναστημένου Χριστού.

Ο άλλος παρηγορεί τους άστεγους. Εγώ κομπορρημονεύω μέσα στα φώτα των ναών. Δε πατά στην εκκλησιά, κι όμως τιμά το θυσιαστήριο με τη δική του αγαπητική θυσία.

Δίνει το υστέρημα του. Κι εγώ αφουγκράζομαι τον ήχο των νομισμάτων, επισκεπτόμενος τραπεζικά ιδρύματα. Παρακολουθεί τη ζωή. Απέχω από τη ζωή, νομίζοντας πως ζω. Ανέστη ο Θεός μέσα στον άθεο, κι εγώ περιπλανιέμαι στην πίστη. Είμαι τελικά ένας άθεος πιστός, χωρίς αγάπη σταυροαναστάσιμη. Είμαι ένας πιστός χωρίς Θεό.