Κρούσματα κρούσματα κρούσματα παντού και τα μυαλά στα κρούσματα του αόρατου ιού…. Δεκάδες, εκατοντάδες κρούσματα και πάει λέγοντας! Κρούσματα εδώ, κρούσματα εκεί ,κρούσματα σε όλη τη γη! Τελειωμό δεν έχουν. Πολλαπλασιασμό γνωρίζει μόνο αυτός ο ιός. Μας τρέχει και δε φτάνουμε.
Από τη μια όψη του νομίσματος αυτό. Η άλλη είναι πάλι γεμάτη κρούσματα. Και τι κρούσματα. Από αυτά που δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει εύκολα κάποιο σιροπάκι, κάποιο χαπάκι, κάποια ενεσούλα! Είναι ανίατα; Όχι, απλά δε τα δίνουμε σημασία γιατί δεν αφορούν την σωματική μας ακεραιότητα κατά μια έννοια. Έχουν όμως την απόδοση τους εις τη νιοστή δύναμη , γιατί μας κερδίζουν τα άτιμα. Μας τιθασεύουν, μας εξιτάρουν, μας ανεβάζουν σε θρόνους «ευτυχίας».
Μη μου πείτε ότι δεν έχουμε κρούσματα ιδιοτέλειας, κρούσματα υπεύθυνης ανευθυνότητας; Ακόμη και στην πανδημία του κορωνοιού εκμεταλλευόμαστε τους πάντες για την πάρτη μας. Γνώστες παντός επιστητού ιατρικού, νομικού, θεολογικού και σαφώς πολιτικού! Για όλα η γνώμη μου είναι σθεναρή. Μάχομαι τους μεν , κατακεραυνώνω τους δε. Η κορώνα επί της κεφαλής μου, ώστε να αντιμετωπίζω τα πάντα με την δική μου ταπεινότητα…. Ξεύρετε όμως ότι επί της πραγματικότητος την τύφλα μας δεν καταλαβαίνουμε!
Βλέπω τα μεγαλοσχήμονα πρόσωπα… πολλοί τους λένε τοπικούς ή εθνικούς άρχοντες…. Ξύνω την ρημαδοκούτρα μου σκεπτόμενος, μα δε μπορούν να πάρουν καμιά ευθύνη για κάτι στραβό βρε αδελφέ. Οκ κάτι πήγε στραβά κάτι δε λειτούργησε έτσι όπως το περιμένανε. Το εμετικό ότι καλώς τα κάναμε όλα και φταίνε οι υπόλοιποι δείχνει μικρότητα δείχνει ότι δεν κάνεις ρε φίλε για τη θέση του σωτήρα, αφού στα δύσκολα κρύβεσαι μεταθέτοντας τα πάντα αλλού.
Αλήθεια φίλοι μου τι περιμέναμε; Και γιατί τους μεμφόμαστε; Εμείς έχουμε την στιβαρότητα να φωνάξουμε πως φταίμε; Εεε;…. Ίδιοι με τους αρχόντους μας είμαστε, αλλιώς δε θα τους είχαμε εκεί ψηλά. Κι εμείς ανοίγουμε τις πόρτες του φανταστικού βικτωριανού (μπλιάχ) σαλονιού μας, φορώντας την κορώνα και βερμπαλίζουμε….
Φταίνε οι παπάδες, φταίνε οι γάμοι, φταίνε οι δάσκαλοι, φταίνε…φταίνε….φταίνε….. βέβαια Χατζηπετρής να είναι καλά κι ας ψοφήσουν χίλια αρνιά!.... Εννοείται πως η υπεύθυνη ανευθυνότητα μας αγκαλιάζει και φυσά ως δροσερό αεράκι το πρόσωπο μας, χαϊδεύοντας την κώμη μας, αφού ξεχειλίζει από την υπέροχη και μοναδική φαία ουσία.
Σεβασμό προς τους εκατοντάδες πάσχοντες ΣΥΝανθρώπους μας μπορούμε να δείξουμε; προς τους νεκρούς αυτής της πανδημίας; Τους λίβελους τις πάσες στις εξέδρες και τα κρυφτούλια «μην το πείτε πουθενά» είμαστε ικανοί να τα απορρίψουμε; Μήπως λέω μήπως αλλάξουμε τη ροή του ιού και μαζί κάθε ιού που μας βασανίζει εσωτερικά, μπας και μπούμε σε μια σειρά λογικής κι ευαισθησίας. Χλωμό το βλέπω αλλά έχει ο Θεός…. Μιας κι ανέφερα το Θεό, οι λαλίστατοι περί της της Θείας Κοινωνίας κλπ…. Έχουν τόση γνώση, όση και για το τι υπάρχει μέσα στη γκλάβα τους . Είναι τούτοι που την εκκλησιά την έχουν για γάμους, κηδείες, βαφτίσια, σαν έθιμα βέβαια. Όταν αποκτήσουν αληθινή γνώση τότε το συζητάμε….
Και για να μην τους παίρνω από τα μούτρα όλους, να δώσω αδελφικούς ασπασμούς και σε αυτούς που βγάζοντας τα ράσα τους είχαν πάρει σβάρνα το καλοκαίρι τα κυκλαδονήσια κι όχι μόνο….
