Κάτι για τις εκλογές.....

Με την πολιτική και τους εκφραστές της δεν έχω ασχοληθεί κι ούτε προτίθεμαι. Κάνω μιαν εξαίρεση σήμερα. Από την άλλη μεριά πιστεύω πως όλα είναι θέμα «πολιτικής»  στη ζωή, στην καθημερινότητα, στις ανθρώπινες σχέσεις… ειδικά σε αυτές.

Δυο βδομάδες απομένουν από ότι γνωρίζω για τις εκλογές… εκτός κι αν συμβεί κάτι τρομερό όπως… να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας. Παρατηρώ την κινητικότητα των υποψηφίων, που δεν έχει καμιά σχέση με την κινητικότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Πραγματικά φουντώνω μ αυτά που βλέπω και διαβάζω. Κι επειδή δεν θέλω να πάρω χαπάκια , ας αραδιάσω τις ατάκτως ερριμένες σκέψεις μου να τις μοιραστώ μαζί σας….

Πριν μια τετραετία έγιναν εκλογές και αποφάσισε ο Έλληνας – Ελληνίδα το μέλλον του… Σήμερις πάλι εκλογές για το επόμενο τετραετές μέλλον….

Οι ερίτιμοι-ες κατά πάντα και δια πάντα υποψήφιοι-ες, έχουν εφορμήσει από άκρου εις άκρον του τόπου μας. Πολύ καλά κάνουν να έχουν επαφή με τους πολίτες. 

Τώρα αρχίζει το φούντωμα…. Και ρωτώ, όταν πριν τέσσερα χρόνια σα χθες δηλαδή κάποια κόμματα παρέπαιαν, καταβαραθρώνονταν στην πολιτική άβυσσο, που ήταν κάποιοι υποψήφιοι-ες κρυμμένοι; Γιατί δεν ανάλαβαν τότε την ευθύνη να βγουν μπροστά να στηρίξουν την παράταξη τους ,να σταθούν υπερασπιστές των ιδεών τους;  Να σας πω κύριοι και κυρίες…. Παίζατε κρυφτούλι πέντε, δέκα, δεκαπέντε, είκοσι, εικοσιπέντε …φτου και βγαίνω…… Όμως που να σας βρουν μέσα στα λαγούμια που είχατε κρυφτεί σαν ασπάλακες!  Όταν οι παρατάξεις σας εκλιπαρούσαν να σταθείτε δίπλα, να βγείτε μπροστά εσείς  καίγατε ξύλα στο τζάκι ή τρυγούσατε αμπελάκια…. Εμ βέβαια δεν είσαστε τότε έτοιμοι-ες να αναλάβετε τις ευθύνες , είχατε μιαν ανωριμότητα τότε. Τώρα που ωριμάσατε, μάλλον πάτε για σάπισμα, προτάξατε τα στήθη σας για το καλό των κομμάτων σας. Τώρα που η πλάστιγγα γέρνει , μπήκατε στη σειρά να πάρετε το συσσίτιο. 

Ορισμένοι-ες  όμως  στις δύσκολες  στιγμές είχαν το θάρρος-θράσος  κι αγωνίστηκαν γι αυτό που πρεσβεύουν, άσχετα αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε. Τούτο και μόνο περιποιεί τιμή!

Από την άλλη μεριά μια φορά κι ένα καιρό τέσσερα χρονάκια πριν,(σα παραμύθι ε;) πολλοί-ες , έτρεχαν με τα κόμματα που είχαν το πάνω χέρι κι αγκαζέ σουλάτσαραν στις παρυφές της δόξας έτοιμοι-ες να αρπάξουν τις δάφνες των νικών.  Και τώρα;;; που σα να αλλάζει ο καιρός, σα να φυσάει αλλού …όπου φυσάει ο άνεμος κι εσείς… Ποιος είστε; Δε σας γνωρίζω; Ο κύριος-α απουσιάζει..εγώ φιλιπινέζο υπηρέτη….

 Βέβαια…. μ αυτό τον τρόπο ξεκαθαρίζετε μόνοι σας  ποιοι-ες είστε  άξιοι –ες, ικανοί-ες. Γιατί όσοι αγωνίστηκαν και αγωνίζονται σε δύσκολους καιρούς , μέσα σε πολιτικές τρικυμίες γι αυτούς, φαίνεται πως είναι άξιοι να εκπροσωπούν τους πολίτες μιας χώρας. Όσοι  αγωνίζονται μέσα από γυάλες και πολιτικά λιμανάκια, τούτοι στις δυσκολίες των πολιτών θα την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια….

Στο χέρι των Ελλήνων πολιτών βέβαια είναι αν επιθυμούν  ΑΞΙΟΣ-ΙΚΑΝΟΥΣ ή απλά ΙΑΝΟΥΣ.

ΥΓ: Εύχομαι καλό αγώνα σε όλους-ες, παρόλο που δε συμφωνώ με τους τρόπους (τα φυλλάδια τα κρατώ για το μέλλον) ….ευελπιστώ δε να μη ξαναγράψω για πολιτική, εκτός κι αν με φάει το φούντωμα!